អ្នកមាន

ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានសរសេររឿងខ្លីមួយ និយាយពីទឹកចិត្ត។ ខ្ញុំបានគំនិតរឿងមួយនេះនៅតាមផ្លូវមកធ្វើការ។ ថ្ងៃនេះមេឃក្ដៅខ្លាំងណាស់ ហើយពេលឈប់ស្ដុប ខ្ញុំឃើញពូម្នាក់លក់ឈូក ខ្ញុំគិតថា បើគាត់លក់អស់ តើគាត់ចំណេញបានលុយប៉ុន្មាន? បានស្មើនឹងខ្ញុំធ្វើការនៅកន្លែងម៉ាស៊ីនត្រជាក់មួយថ្ងៃទេ? ពេលនោះខ្ញុំមិនចង់ហូបផ្លែឈូកទេ តែខ្ញុំអាណិតគាត់ ខ្ញុំក៏ទិញ រួចខ្ញុំឱ្យទៅអ្នកសុំទាននៅជិតនោះ។ ខ្ញុំស្ដាយ ដែលជួយទិញគាត់តិចពេក មិនទាន់បានចូលការិយាល័យផង ខ្ញុំឱ្យសន្តិសុខយាមក្រុមហ៊ុនអស់។ កាលពីមុន ម៉ែខ្ញុំធ្លាប់និយាយថា កុំឈប់ធ្វើការ ប្រាក់ខែខ្ញុំប៉ុណ្ណឹងច្រើនហើយ ព្រោះគាត់ដើរលក់នំមួយថ្ងៃបានតែប៉ុន្មានពាន់រៀលប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំតែងតែនឹកឃើញម៉ែ នៅពេលខ្ញុំឃើញអ្នកលក់ចំណីនៅតាមផ្លូវ។ កាលពីតូចខ្ញុំក៏ធ្លាប់ទូលនំលក់ដែរ ហើយពេលគេមកទិញ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់។ ទឹកចិត្តមួយនេះជម្រុញឱ្យខ្ញុំជួយទិញអ្នកលក់តាមផ្លូវ។ តាមពិតទៅ ពេលចូលទៅហាងថ្លៃៗ ឬផឹកកាហ្វេមួយកែវ៤ដុល្លារ ខ្ញុំគិតខ្លាំងណាស់ ព្រោះប្រាក់ប៉ុណ្ណេះអាចជាអាហារមួយថ្ងៃសម្រាប់មនុស្សមួយគ្រួសារ។ ម៉ែខ្ញុំគាត់ស្ដាយលុយណាស់ ហើយមួយរយៈនេះខ្ញុំក៏ចាយច្រើនដែរ ហេតុនេះខ្ញុំត្រូវកាត់បន្ថយការចាយជាមួយអ្នកមាន មកចាយជាមួយអ្នកក្រវិញ។

រឿងខ្លីមួយនេះ ខ្ញុំសរសេរជារូបភាពវីដេអូអប់រំ ហើយសង្ឃឹមថានឹងបានថតនៅថ្ងៃណាមួយ។