រស់ដើម្បីអ្វី?

ជួនកាលខ្ញុំដឹងចម្លើយ ជួនកាលខ្ញុំមិនដឹងស្អីសោះ។ អត្ថបទដែលខ្ញុំសរសេរ គ្មានប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នកណាឡើយ គ្រាន់តែកត់ទុកនូវអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញ ដែលខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវប្រាប់អ្នកណា ឬដោះស្រាយយ៉ាងម៉េច។ ខ្ញុំធ្លាប់សរសេរចម្រៀង ឬអត្ថបទទាក់ទងនឹងក្ដីសង្ឃឹម ផ្ដល់កម្លាំងឱ្យអ្នកដទៃ តែនៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនៅតែទន់ជ្រាយ មិនដឹងថាតើខ្លួនឯងរស់ដើម្បីអ្វីដដែល។

ក្ដីស្រលាញ់ជាកម្លាំងពិសេសដែលផ្ដល់អត្ថន័យដល់ជីវិត តែពេលនេះ ខ្ញុំយល់ថា ក្ដីស្រលាញ់ហាក់ដូចជាត្រូវរៀនស្រលាញ់ទៅវិញ។ ខ្ញុំបានមើលស្នាដៃសិល្បៈមួយចំនួន ដែលគេធ្វើឡើងដើម្បីបង្រៀនមនុស្សឱ្យចេះស្រលាញ់អ្នកមានគុណ ឬមនុស្សដែលយើងគួរតែស្រលាញ់។ វាបានផ្ដល់អារម្មណ៍ម្យ៉ាងឱ្យខ្ញុំ វាប្រៀបដូចជាជីវិតនេះត្រូវចេះរស់នៅឱ្យបានត្រឹមត្រូវ មិនមែនគ្រាន់តែរស់នៅតាមធម្មជាតិនោះទេ។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់បានសម្រេចចិត្តបញ្ចប់វដ្ដសង្សារជីវិត ឬក៏នេះជាវិធីតែម្យ៉ាងដើម្បីរំលត់ទុក្ខ? អ៊ីចឹងតើខ្ញុំអាចមានឱកាស​រកបានឆាកជីវិតសាមញ្ញដ៏រីករាយបានដែរទេ?

ជីវិតហាក់ដូចជាកាតព្វកិច្ច រស់នៅត្រូវមានប្រយោជន៍។ គេថាសំណាងណាស់ ទម្រាំបានកើតជាមនុស្ស ហេតុនេះត្រូវចេះស្រលាញ់ជីវិត។ ខ្ញុំល្ងង់ណាស់ ខ្ញុំគិតថា បើរស់មិនសប្បាយចិត្តផង តើបន្តរស់នៅធ្វើអ្វី? មានហេតុផលខ្លះៗដែលខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លើយ ដូចជារស់ដើម្បីអ្នកដទៃ រស់ដើម្បីជួយគេ… នេះជាកាតព្វកិច្ចរបស់មនុស្សល្អ រស់មានន័យ ស្លាប់ទៅបន្សល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះលើផែនដី។ តើត្រូវយកគំរូជីវិតបែបនេះមែនទេ? ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត ពេលបានជួយអ្នកដទៃដែរ តែបន្ទាប់មកក៏ហត់នឿយទៅវិញ រួចក៏ចង់ដេកលក់ជារៀងរហូត។

ប្រហែលជាខ្ញុំខ្វះក្ដីស្រមៃ ខ្វះគោលដៅជីវិត ទើបខ្ញុំគ្មានកម្លាំងចិត្តបន្តសោះ។ តើធ្វើយ៉ាងម៉េចទើបអាចបង្កើតវាបានដូចគេ? ខ្ញុំធ្លាប់គិតថា ចង់យកសាសនាណាមួយធ្វើជាទីពឹង ឱ្យមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ តែបន្ទាប់មកខ្ញុំក៏គិតថា ខ្ញុំត្រូវការជីវិតលោកិយជាង។ ពេលនេះខ្ញុំពិតជាចង់ស្ដាប់យោបល់ពីអ្នកជោគជ័យក្នុងជីវិត ថាតើមានរឿងល្អអ្វីខ្លះដែលមនុស្សត្រូវរស់បន្តទៀត?