ទេសចរណ៍ស្ថាននរក (ចង្កៀងនិទានរឿងខ្មោច)
ខែមីនា 25, 2011 at 12:11 ល្ងាច មតិ 7
ពេលនេះខ្ញុំកំពុងតែរៀបចំបោះពុម្ពសៀវភៅថ្មី មានចំណងជើងថា
«ចង្កៀងនិទានរឿងខ្មោច» សៀវភៅនេះធ្លាប់ចេញផ្សាយម្ដងហើយ ក៏លក់ដាច់ណាស់ដែរ តែការបោះពុម្ពថ្មីនេះមិនដូចសៀវភៅមុនទេ ពោលគឺមានថែមរឿងថ្មី និងមានបទពណ៌នានៃប្រវត្តិស្នាដៃនីមួយៗផងដែរ។ មិននិយាយច្រើនទៀតទេ សុំដាក់រឿងខ្លីមួយ ជារឿងក្នុងរឿងក្នុងសៀវភៅនេះ៖
រឿង ទេសចរណ៍ស្ថាននរក
(-៣៣៣) គឺជាលេខកូដទូរស័ព្ទ ដែលហៅមកខ្ញុំនៅយប់មួយ។ សំឡេងដ៏ស្រួយស្រែសរបស់នារីម្នាក់ឧទានឡើង «ជម្រាបសួរ! នាងខ្ញុំទូរស័ព្ទពីស្ថាននរក ដើម្បីអញ្ជើញលោកមកចូលរួមដំណើរទេសចរណ៍នៅស្ថានយើងខ្ញុំ។ លោកមិនបាច់ភ្ញាក់ផ្អើលអីទេ ហើយក៏មិនបាច់រៀបចំអីវ៉ាន់អីដែរ។ បន្តិចទៀតនឹងមានក្រុមការងារនៃក្រសួងទេសចរណ៍យើងខ្ញុំទៅទទួលយកព្រលឹងរបស់លោកហើយ។ ខាងស្ថាននរកយើងនឹងរ៉ាប់រងចំពោះថ្លៃធ្វើដំណើរ ការស្នាក់នៅ និងការហូបចុក ដោយមិនឲ្យលោកចំណាយប្រាក់ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ ឥឡូវសូមលោកចូលសម្រាន្តតាមធម្មតាចុះ ហើយកុំប្រាប់នរណាពីរឿងនេះឲ្យសោះ បើមិនដូច្នេះយើងខ្ញុំនឹងលុបចោលការអញ្ជើញនេះ។ ជម្រាបលា!»
«អេ!…»
ប្រញាប់ដល់ហើយ! នារីខ្មោចម្នាក់នេះនិយាយលឿនដូចម៉ាស៊ីន ហើយអត់ទុកឱកាសឲ្យខ្ញុំបានសួរឆ្លើយឆ្លងអីសោះ។ គិតម៉េចអ៊ីចេះ មានគេអញ្ជើញទៅទេសចរណ៍ស្ថាននរកបែបនេះ?
វាជាដំណើរទេសចរណ៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ម៉ោង១២ រំលងអធ្រាត្រក៏មានសេនាខ្មោចពីរនាក់ មកហៅព្រលឹងខ្ញុំចេញពីខ្លួន អញ្ជើញខ្ញុំទៅជិះរថភ្លើងក្រោមដីមួយដ៏ទំនើប។ នៅទីនោះ ខ្ញុំឃើញមនុស្សប្រហែលដប់នាក់។
«អ្នកធ្លាប់ទៅលេងស្ថាននរកទេ?» ជាសំណួររបស់បុរសចំណាស់ម្នាក់សួរទៅអ្នកដែលអង្គុយក្បែរ ខណៈដែលរថភ្លើងចេញដំណើរ។
ស្ត្រីម្នាក់នោះឆ្លើយតបថា «ជាលើកទីមួយហើយ! ឮថាមិនងាយបានទៅលេងទេណា៎! មុននេះគ្រាន់តែឮគេទូរស័ព្ទប្រាប់ ខ្ញុំរំភើបទាល់តែសន្លប់ គ្មានបានផ្តាំផ្ញើកូនចៅអីទេ!»
«រួចដឹងថាហេតុអីគេអញ្ជើញពួកយើងទៅទេ?»
«ឮថាគេចង់ជូនរង្វាន់ដល់មនុស្សល្អៗ ឲ្យបានទស្សនាស្ថាននរក ព្រោះដល់យើងស្លាប់ គឺហោះទៅស្ថានសួគ៌តែម្ដង មិនបានចូលលេងស្ថាននរកទេ។»
«ចុះទៅលេងយូរអត់? ខ្ញុំត្រូវមើលថែជំងឺអ្នកម្តាយជរារបស់ខ្ញុំផង!»
«មិនអីទេ! យ៉ាងយូរមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ។ ភ្ញាក់ឡើងយើងនៅគេងលើគ្រែក្នុងផ្ទះយើងវិញហើយ។ ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ទៅធ្វើបុណ្យវិញដែរ ព្រោះស្អែកត្រូវចុះទៅចែកអំណោយ ដល់កុមារកំព្រានៅឯជាយក្រុងផង។»
រថភ្លើងបរទៅមុខគ្មានឈប់ កាត់ក្រោមដីដ៏ងងឹតឈឹង រួចក៏ឈប់នៅចំណតស្ថាននរក។ សំឡេងមួយបានបន្លឺឡើងចេញពីមេក្រូ «សូមអញ្ជើញអស់លោក លោកស្រី នាងកញ្ញាទាំងអស់ចុះពីរថភ្លើង! ខណៈនេះ លោកអ្នកបានមកដល់ស្ថាននរកហើយ! យើងខ្ញុំសូមស្វាគមន៍ដំណើរទេសចរណ៍របស់អស់លោក!»
«Ladies and gentlemen…» ជាសំឡេងភាសាអង់គ្លេសផ្ទួនអត្ថន័យ។
ពួកយើងក៏នាំគ្នាចុះពីលើរថភ្លើង រួចឃើញខ្មោចជាច្រើនស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ឈរតម្រៀបគ្នាញញឹមទទួលពួកយើង។ នារីខ្មោចម្នាក់ទំនងជាមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរណ៍ បានបន្លឺណែនាំដល់ក្រុមទេសចរយើងឲ្យស្គាល់លោកអភិបាលក្រុង «នេះគឺជាលោកអភិបាលក្រុងនរករបស់យើង ដែលលោកបានអញ្ជើញមកស្វាគមន៍ដំណើររបស់អស់លោកអ្នកទាំងអស់គ្នា!»
ខ្ញុំងាកទៅតាមដៃរបស់ម្ចាស់សំឡេង ក៏ឃើញបុរសចំណាស់ម្នាក់ ស្លៀកពាក់បុរាណចងក្បិន កំពុងញញឹមពព្រាយមកកាន់ពួកយើង។ លោកអភិបាលបានមានប្រសាសន៍ថា «តាំងនាមខ្ញុំជាអភិបាលក្រុងនរក សូមស្វាគមន៍ភ្ញៀវមនុស្សទាំងដប់រូប។ ក្រសួងទេសចរណ៍ស្ថាននរកយើងបានគ្រោងរៀបចំដំណើរកម្សាន្ត សម្រាប់មនុស្សល្អជិត១០០០ឆ្នាំមកហើយ ហើយថ្ងៃនេះលោកអ្នកគឺជាភ្ញៀវមនុស្សល្អជំនាន់ទី១នៃស្ថានយើង។»
សំឡេងទះដៃលាន់រំពងស្ទើរពេញស្ថាននរក ហើយបន្ទាប់មកមនុស្សម្នាក់ៗ ក៏ទទួលបាននូវកាលវិភាគនៃដំណើរកម្សាន្តជាមួយនឹងចិត្តដ៏សែនរំភើប…
អនុស្សាវរីយ៍ 
1.
សុផាត | ខែមីនា 25, 2011 ម៉ោង 1:55 ល្ងាច
អុញ
2.
lavorn (ឡាវ័ន) | ខែមីនា 25, 2011 ម៉ោង 1:59 ល្ងាច
វ៉ោវ!!! គួរឲ្យចង់អានមែន!! ប្លែកពិតជាប្លែកមិនដែលឮ ^^
3.
ទឹម បឿន | ខែមីនា 25, 2011 ម៉ោង 3:48 ល្ងាច
ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ដែរ! មិនបានអានសៀវភៅបោះពុម្ពលើកទីមួយ ចាំអានសៀវភៅចេញគ្រាទីពីរនេះវិញចុះ ។
4.
ពត៌មានទូរស័ព្ទ | ខែមីនា 26, 2011 ម៉ោង 4:03 ព្រឹក
មិនព្រមដាក់អោយច់ រំបល់យរកំពុងតែជក់ផង អរគុណដែលបានដាក់
5.
Khmerling | ខែមីនា 29, 2011 ម៉ោង 8:41 ព្រឹក
ឃើញលេខទូរស័ព្ទ ៣៣៣ នឹកដល់រឿងទូរស័ព្ទ ៩៩៩-៩៩៩ ។ ឃើញរូបក្របសៀវភៅ រឿងនេះគួរអានពេលយប់ឬពេលថ្ងៃ ?
6.
រតនៈ | ខែមករា 29, 2013 ម៉ោង 9:28 ល្ងាច
វាកាលីបត្រង់ថាមានស្ថាននរកមានភាសាបរទេសទៀត @@
7.
ravyyuth | ខែមករា 29, 2013 ម៉ោង 9:44 ល្ងាច
I gonna buy to read soon. This story look like show about Khmer belief. 🙂
I wish some part of this story are funny as other of ur story that I used to read. I like such story.
Again and again, I want to tell that u have a sense of humor so plz continue ur writing (novel). Plz be an entertainer by ur story or ur song. I am supportor.
Thank you!